Забродскі Мікалай Аляксандравіч нарадзіўся 10. 09. 1916 г. на хутары Зарубеж Слуцкага раёна Мінскай вобласці. Вучыўся ў Слуцкім педагагічным тэхнікуме. У 1935—1939 гг. працаваў настаўнікам у Целяшоўскай сямігадовай школе (Гомельская вобласць). З 1939 г.  служыў у войску, удзельнічаў у абароне Масквы ў 1941 г. Пасля вайны працаваў настаўнікам у школе ў Слуцку,  сакратаром, намеснікам старшыні Слуцкага райвыканкама. З 1960 г. — дырэктар Слуцкага масласырзавода, потым быў пераведзены на такую ж пасаду на Слуцкі птушкакамбінат. Пасля выхаду на пенсію працаваў у Слуцкай паляўнічай гаспадарцы.

Забродский, Н. А. Мой труд — моя жизнь / Николай Александрович Забродский. — Слуцк, 2000. — 16, [4] с.: ил.

Воспоминания ветерана Великой Отечественной войны, жителя Слуцка о детстве, войне, послевоенной трудовой жизни. Издание также содержит статьи автора, опубликованные в разные годы в районной газете «Шлях Ільіча». 

Забродский, Н. А. Мой труд — моя жизнь / Николай Александрович Забродский. — Слуцк, 2001. — 58, [12] с.:фот.

Переиздание воспоминаний ветерана Великой Отечественной войны, жителя Слуцка о детстве, войне, послевоенной трудовой жизни. 

Чигирь, Г. С “Катюшей” через всю войну, чтоб встретить Катерину: (Александр Андреевич Бересневич, Слуцкий район) / Георгий Чигирь // Солдаты Победы / Георгий Чигирь; сост. С. А. Головко. — Минск: МОУП «Редакция газеты «Мінская праўда», 2010. — С. 32—36.

Воспоминания ветерана-фронтовика из д. Квасыничи Слуцкого района Минской области Бересневича А. А. 

Алешка Антон Антонавічнарадзіўся 1. 02. 1913 г. у в. Балотчыцы Слуцкага раёна Мінскай вобласці. Скончыў Слуцкі педтэхнікум (1931 г.), ваенна-медыцынскую акадэмію імя С. М. Кірава ў Ленінградзе (1941 г.).

У гады Вялікай Айчыннай вайны быў ваенным урачом спачатку на Заходнім фронце, потым — на 3-м Беларускім. Вёў франтавы дзённік. Пасля вайны служыў урачом у частках знішчальнай авіяцыі. З 1963 г. — падпалкоўнік у адстаўцы.

Узнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны ІІ ступені, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, ордэнам “Знак Пашаны”, медалямі.

Асноўныя тэмы яго твораў — жыццё і баявыя подзвігі лётчыкаў. Аўтар кніг аповесцей і апавяданняў “Раніца” (1949 г.), “Іх першых вітае сонца” (1957 г.), “Пяць сутак” (1959 г.), “Над намі мільён вышыні” (1965 г.), “Неба на замку” (1974 г.), рамана “Дарогі без слядоў” (1969 г.).

Алешка, А. Дарогі без слядоў: раман / Антон Алешка. — Мінск: Беларусь, 1969. — 328 с.

Героі рамана — савецкія лётчыкі-знішчальнікі і іх французскія таварышы па зброі з палка “Нармандыя”. Аўтар расказвае пра іх мужнасць, баявыя подзвігі, пра вялікае інтэрнацыянальнае сяброўства. 

Алешко, А. Небо на замке: повести / Антон Алешко. — Минск: Мастацкая літаратура, 1982. — 351 с.: ил. — (Библиотека белорусской повести).

Повести, включенные в эту книгу, созданы писателем, который прошел трудными доргами Великой Отечественной войны. Военврач по профессии, он служил в авиации и свои произведения, появившиеся в послевоенное время, посвятил своим боевым друзьям — летчикам. Повести “Небо на замке” и “Над нами миллион высоты” — о летчиках-истребителях мирного времени. 

Вітка Васіль(Крысько Цімафей Васільевіч) — беларускі паэт, празаік, крытык, педагог, заслужаны дзеяч культуры Беларусі (1970 г.).

Нарадзіўся 16. 05. 1911 г. у в. Еўлічы Слуцкага раёна Мінскай вобласці. Скончыў Слуцкую прафтэхшколу (1928 г.). Працаваў у газеце “Чырвоная змена”, часопісе “Полымя рэвалюцыі” (зараз часопіс “Полымя”).

У гады Вялікай Айчыннай вайны — у рэдакцыі газеты “Советская Белоруссия”, з 1942 г. — рэдактар масавых выданняў для акупіраваных раёнаў, друкаваўся ў папулярных сатырычных выданнях “Партызанская дубінка” і “Раздавім фашысцкую гадзіну”. З 1944 г. — супрацоўнік часопіса “Беларусь”, з 1951 г. — галоўны рэдактар газеты “Літаратура і мастацтва”, з 1957 г. — часопіса “Вясёлка”.

Узнагароджаны ордэнам Кастрычніцкай рэвалюцыі, двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі “Знак Пашаны”, медалямі.

У зборніках паэзіі “Поўдзень” (1946 г.), “Вернасць” (1953 г.), “Ружа і штык” (1958 г.), “Праводзіны лета” (1972 г.), “Вышыні святла” (1977 г.), “Случчына” (1981 г.), “Свята дружбы” (1987 г.) увасобіў подзвіг чалавека ў Вялікую Айчынную вайну, прыгажосць роднай зямлі. Аўтар вершаваных казак для дзяцей, кніг “Дударык” (1964 г.), “Азбука Васі Вясёлкіна” (1965 г.), “Хто памагае сонцу” (1975 г.), “Дом, дзе жывуць словы” (1995 г.) і інш. Аўтар трылогіі “Дзеці і мы” (1977 г.), “Урокі” (1982 г.), “Азбука душы” (1988 г.), суаўтьар чытанак для пачатковай школы “Роднае слова” (1969, 1970, 1988 гг.). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1972 г.) за кнігі “Казкі” (1968 г.), “Чытанка-маляванка” (1971 г.) і “Беларуская калыханка” (1971 г.).

Вітка, В. Ружа і штык: вершы / Васіль Вітка. — Мінск: Дзяржвыд БССР, 1958. — 118 с.

Адзін з раздзелаў зборніка прысвечаны Вялікай Айчыннай вайне. 

Жук Мікалай Андрэевіч— беларускі паэт, педагог. Нарадзіўся 24. 10. 1914 г. у в. Паўстынь Слуцкага раёна Мінскай вобласці.

Вучыўся ў школе калгаснай моладзі ў г. п. Урэчча (зараз Любанскі раён Мінскай вобласці). Восенню 1935 г. паступіў на рабфак пры Беларускім дзяржаўным універсітэце, праз два гады паступіў на літаратурнае аддзяленне Мінскага педагагічнага інстытута імя М. Горкага. Яго вершы друкаваліся ў газетах “Літаратура і мастацтва”, “Звязда”, у часопісе “Полымя рэвалюцыі”.

У час Вялікай Айчыннай вайны быў партызанам атрада імя Г. Катоўскага 64-й партызанскай брыгады імя В. Чкалава. Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны ІІ ступені, медалямі “За баявыя заслугі”, “Партызану Айчыннай вайны” і іншымі ўзнагародамі.

З 1944 г. працаваў настаўнікам у Вясейскай, Старцавіцкай (зараз Знамя) школах Слуцкага раёна, з 1959 г. — ва Урэцкай сярэдняй школе № 1 Любанскага раёна. За педагагічную дзейнасць узнагароджаны знакам “Выдатнік народнай асветы”.

У 1995 г. пабачыў свет паэтычны зборнік “Ля падножжа маіх святынь”.

Жук, М. А. Ля падножжа маіх святынь: Вершы / Мікола Жук. — Горкі, 1995. — 134 с.

Зборнік Міколы Жука вызначаецца тэматычнай разнастайнасцю. Значнае месца ў ім займае тэма вайны. Паэта хвалююць хараство роднай прыроды, гармонія шчырых чалавечых пачуццяў, складаныя пытанні рэчаіснасці. Вершы Міколы Жука, у якіх высокая грамадзянскасць спалучаецца з тонкім лірызмам, прасякнуты трапяткім адчуваннем непаўторнасці кожнага пражытага імгнення. 

Мурашка Рыгор Данілавіч— беларускі пісьменнік, крытык. Нарадзіўся 16. 02. 1902 г. у в. Бязверхавічы Слуцкага раёна Мінскай вобласці.

Вучыўся ў Нясвіжскай настаўніцкай семінарыі (1917—1918 гг.). Удзельнічаў у барацьбе з польскімі акупантамі на Случчыне (1919—1920 гг.). Працаваў інстуктарам Слуцкага павятовага ваенрэўкама. Член літаратурна-мастацкай арганізацыі “Маладняк”. Быў адказным сакратаром часопіса “Бальшавік Беларусі” (1926—1929 гг.), загадваў аддзелам мастацкай літаратуры ў Дзяржаўным выдавецтве БССР.

У гады Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнік Мінскага падполля, з восені 1943 г. — партызан. Аўтар зборнікаў апавяданняў “Стрэл начны ў лесе” (1926 г.), “Прыгранічны манастыр” (1930 г.), аповесці “У іхным доме” (1929 г.), раманаў “Сын” (1929 г.), “Салаўі святога Палікара” (1940 г.) і інш. У час акупацыі напісаў раманы “Насуперак лёсу” і “Таварышы”, навелу “Смерць маткі”, антыгітлераўскі фельетон.

Мурашка, Р. Таварышы: Урывак з рамана / Рыгор Мурашка // Скрыжалі памяці: З творчай спадчыны пісьменнікаў Беларусі, якія загінулі ў гады Другой сусветнай вайны. У 3 кн. Кн. 2 / Рыгор Мурашка; уклад., біягр. давед. пра аўт. і камент. А. Бельскага. — Мінск: Беларускі кнігазбор, 2005. — С. 450—472.

Мурашко, Р. Минск оккупированный / Рыгор Мурашко //Скрыжалі памяці: З творчай спадчыны пісьменнікаў Беларусі, якія загінулі ў гады Другой сусветнай вайны. У 3 кн. Кн. 2 / Рыгор Мурашка; уклад., біягр. давед. пра аўт. і камент. А. Бельскага. — Мінск: Беларускі кнігазбор, 2005. — С. 477—508.

Новік Аляксей Андрэевіч, педагог. Нарадзіўся 27. 03. 1921 г. у в. Іграева Слуцкага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і.

Пасля заканчэння Слуцкага педагагічнага вучылішча ў канцы 1930-х гг. выкладаў гісторыю і рускую мову пад Беластокам, у Заходняй Беларусі.

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны ў ліку бежанцаў вярнуўся на Случчыну. З 1942 г. — у партызанскім атрадзе імя 14 Слуцкіх партызан. Удзельнік вызвалення Слуцка.

Пасля вайны працаваў дырэктарам школ у вёсках Васілінкі, Паўстынь і Сярагі Слуцкага раёна.

У 2000 г. выдадзена аўтабіяграфічная аповесць “На краі”, вершы друкаваліся на старонках мясцовых газет.